به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران‌نیوز»، فاطمه واسعی، فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: تاریخ، عمرِ قبلی ماست. (مقام معظم رهبری/طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن/صفحه ۴۸۱) در عمق معنای این جمله، هزاران نکته نهفته است و به سادگی، یک قانون مسلم دنیایی را مطرح می‌نماید، آری تاریخِ بشر، این معلم درس زندگی، دائم در حال تکرار است، اما هرروز به شیوه‌ای به‌روزتر از دوره‌های قبل.
در زمان حکومت امیرالمؤمنین در شهر کوفه، قشری در سایه عدلِ حضرت تربیت می‌شود که انقلابیِ ناب و اصیل هستند و ایمانی از جنس ایمان امیرالمومنین در دل‌هایشان منزل کرده است، اینان مکتب علوی را درک نموده و در تَلَمُّذ در آن مکتب نورانی، گوی سبقت را از دیگران ربوده بودند.
دشمن از این خواصِّ انقلابیِ ناب، دچار هراس و دلهره می‌شود و این رگه انقلابی را خطری مهم می‌داند. لذا دست به کار می‌شود تا پیش از آنکه این قشر، جو جامعه را به نفعِ حق، هدایت کنند، آنان را یا به شهادت رسانده و یا آنان را در میان مردمِ عامه، کم‌اثر کنند.
دشمنان تمام تلاششان را در محل زندگی این خواص به‌کار می‌بندند و تا جایی که ممکن است مردم را یا از آنها دور نگه‌می‌دارند و یا ارتباطشان را با آنها کاملا قطع می‌کنند.
آنان برای دست‌یابی به این هدف پلیدشان، از هیچ راه‌کاری فرو نمی‌گذارند. ترعیب، تهدید، تطمیع و... همه و همه در کنار جنگ روانی و تبلیغاتی همه سویه، از جانب دشمنان اسلام، مردم را در تله‌ای قوی و تاثیرگذار گرفتار می‌کند. دنیادوستی و هراس، جای ایمان را در دل آنها می‌گیرد و فراموش می‌کنند مسیر حقی را که امیرالمؤمنین با خون دل در این شهر باز و احیا نمود. مسیر بیراهه رفته‌ای که خلفای پیشین، پیش روی مردم نهاده بودند.
امیرالمومنین عدالت را بنا نهاد اما کوردلان، در ازای آن، کینه‌ها در دلشان پروراندند و چوب‌ها لای چرخ حکومت حَقّه‌اش گذاشتند، امیرالمومنین صفوف حق را مرتب می‌کرد و حقوق زایل شده مردم را، صف به صف به آنان بازمی‌گرداند، اما صفین برایش تدارک دیدند.
امیرالمؤمنین، شتر افسارگسیخته حکمرانیِ حکامِ ناخلف را دهانه می‌زد اما آنان، جمل در برابرش علم کردند، آقای مظلومِ شهیدِ ما به نهر خشکیده عدالت، آب روان و زلال الهی انداخت و پر آب و آبادان نمود، اما گرگ‌صفتان خارج شده از مدار حق، نهروان بر او تحمیل کردند.
آری، عملیات همه‌جانبه و ترکیبی دشمن، کارساز شد. خواص به شهادت رسیده و یا زندانی شدند و خون پاک آئینه عدالت، محراب مسجد کوفه را سرخ گرداند و مردم کوفه را متهم به بی‌وفایی ساخت.
مردم پس از شهادت مولا، جانشین برحقش را هم، به‌شایستگی یاری نکردند و امام مجتبی (علیه‌السلام) را مجبور به آتش‌بس در برابر معاویه کردند تا وی این امام همام را هم از طریقی ویژه، یعنی نفوذ در بیتِ امامِ بزرگوار، به شهادت رساندند.
این‌بار، پسر دیگر علیّ مرتضی، تمام تلاشش را برای هدایت و بیدار کردن مردم خواب‌زده کوفه نمود اما امان از هجوم تبلیغات سوء دشمن و دنیاخواهی کوفیان.
کوفیان باز هم خطا کردند، باز هم به طور مقطعی دست رد به سینه شیطان زده و نامه‌ها برای امام حسین (علیه‌السلام) نوشتند و دست یاری دراز کردند، اما آن‌قدر زود در برابر وسوسه‌ها و ترعیب دشمن، کم‌آوردند که سفیر حضرت، جناب مسلم را در غریبی، به‌دست حاکمِ ظلم داده و والی ستمگر کوفه، چنان او را به شهادت رساند که کوفیان در خانه‌هایشان میخ‌کوب و ناشنوا شده و صدای هل من ناصر ابی عبدالله را نشنیدند و ریسمان گردنشان را به دست عبیدالله و یزیدیان دادند و خونِ خدا بر زمین ریخت و ننگ تنها گذاشتن ولّی خدا، برای همیشه به پیشانی کوفی جماعت نقش بست.
چه قدم‌ها که در طولِ تاریخ برداشته و تاریخ‌ساز شد. گویی پشتوانه‌ای محکم، گردونه حرکت را تا انتهای مقصد با سرانگشتِ تدبیرِ خویش، هدایت می‌کند. رسیدن به کوتاهترین راهِ سیرِ به مقصد، نیازمندِ پیمودنِ مسیری است طولانی، همراه با ایمان، بصیرت و صبر و چه حرکت‌های توخالی که نهیبِ صدایِ پرآوازه‌شان با حرکتی تاریخ‌ساز افول کرد و تنها بر طبلِ رسواییِ خود کوفتند.
شاید اغراق نباشد که جامعه کوفه آن زمان را بخواهیم با دنیای امروزه مقایسه کنیم، امروز هم بت‌شکنی، علم برداشته و ندای یاری ولی زمان برای احیا و استقرار اسلام را سر داده است.
خیل عظیمی از مردم، به دعوتش لبیک گفته‌اند و نسلی تحت تربیت حَقّه‌اش، سرآمد جهانیان گردیده‌اند و باز دشمن، احساس خطر از جانب این خواص نموده‌است و دست به کار نابودی و خنثی‌کردن خطرشان شده است، با تحریم، با ترعیب، با تبلیغات سیاه و کذبِ رسانه‌ای.
مردمِ ما همیشه در صحنه، عامل قدرت و اقتدارِ کشورند؛ هویّت دینی‌شان عزمی راسخ داده با پای جان حرکت می‌کنند. تکرارِ تاریخ را بارها دیده‌اند و نقشه‌ها بر آب داده‌اند. آنها آموخته‌اند که همراهی با منکرانِ دین و جاهلانِ بی‌غیرت چیزی جز خسارت ندارد، اما باید مراقب بود تا به سرنوشت کوفیان دچار نشویم و شعار «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند» را تحقق و عینیت بخشیم.
انتهای پیام/*
منبع: tehrannews-761878
